Ik vind het lastig om deze post te maken. Omdat ik heel lang niet wist hoe ik ermee om moest gaan, maar ik heb een licht verstandelijke beperking. Dat houdt in dat je langzamer ontwikkelt dan je leeftijdgenoten en meer tijd en uitleg nodig hebt om dingen te snappen. Ik heb ook heel lang getwijfeld of ik deze post wilde maken. Wetend dat mijn verleden altijd op internet zal blijven staan.
Ik heb mezelf heel lang eenzaam gevoeld omdat ik het gevoel had dat het fout was om een licht verstandelijke beperking te hebben. En dat ik niet goed genoeg was. Ik ging doen alsof ik geen beperking had en ging smoesjes gebruiken als ik iets niet snapte om te voorkomen dat iemand erachter zou komen dat ik een beperking had. Nog steeds kan ik het ergens niet accepteren dat bij mij alles anders gaat dan mij leeftijdsgenoten. Er waren ook geen boeken over jongeren met een beperking dus ik wist ook niet echt hoe ik ermee om moest gaan. Ik heb lang nagedacht wat ik nou wilde. En ben tot de conclusie gekomen dat ik een jeugdboek wilde schrijven over het hebben van een beperking tot wonen op een woongroep. Mijn manuschript is net af en heb ik opgestuurd naar uitgeverij Boekscout. Ik hoop dat dit boek meer inzicht kan geven over het hebben van een beperking.
Ondanks alles ben ik super blij dat ik aan de hand van mijn eigen ervaringen en problemen een jeugdboek heb kunnen schrijven over dit onderwerp want ik vind dat er
nog veel te weinig markt is voor deze doelgroep. Er
moet meer kennis komen over een licht verstandelijke beperking. Zodat mensen beter gaan begrijpen wat dat voor gevolgen heeft voor iemand. Ik heb dan misschien
een licht verstandelijke beperking, maar aan de buitenkant ben ik net als ieder ander en ik blijf gewoon hetzelfde: mijn passie is nog steeds verhalen schrijven en ik heb nog steeds dezelfde
ambities.